In mijn blog over koningsdag vertelde ik al dat we 132 nationaliteiten in Amersfoort hebben. Toch zeg ik altijd dat wij ‘one people’ zijn, want uiteindelijk zijn we namelijk op vele manieren met elkaar verbonden. Deze zondag was ik hier getuige van tijdens het multiculturele Colourful Cultures Festival in Liendert.
Ik herinner me nog goed dat ik samen met Paul Liklikuata en Liekje Hoffman in het Huis van Bartels tijdens het drinken van een kopje koffie op het idee kwam om iets te organiseren dat zoveel mogelijk nationaliteiten zou verbinden. De wijk Liendert herbergt 80 van de 132 nationaliteiten. Ons idee om een festival rondom diversiteit te organiseren begon als een droom en om dit te mogen waarmaken was een grote eer. Het was mijn eerste keer om te helpen bij het organiseren van een festival. Ik ben daarom supertrots dat we het afgelopen zondag voor elkaar kregen, en dat op zo’n warme dag!
Het ‘Colourful Cultures Festival’ zat bomvol activiteiten voor jong en oud. Gospel Kidz, Liendert Orkest, Evangelique Rap, Indonongo, Suzuki Guitar groep, … En natuurlijk Duze Nomshikashika een koor dat Zuid-Afrikaanse liedjes zingt in de lokale talen, uniek in Amersfoort. Dit koor is heel speciaal voor me omdat ze zingen over de strijd voor vrede en de strijd tegen hiv en aids in Zuid-Afrika. Als HIV stigmafighter ben ik sinds maart van dit jaar lid geworden van dit koor en zondag heb ik twee liedjes solo mogen zingen met het koor.
In een liedje had ik het over hoe hiv en aids (nog steeds) zo vaak een einde maakt aan het leven van mensen, en hoe we hiertegen kunnen vechten. Aan de reacties van het publiek las ik dat sommigen echt geraakt werden door dit lied terwijl ik met passie zong. Dit is een boodschap die ik in oktober ook naar Zuid-Afrika wil brengen terwijl ik met het koor in Soweto en Kaapstad in de verschillende Townships optreed en een kans krijg mijn hiv verhaal te delen en hoop te geven aan de mensen. Tijdens onze show werd er een oproep gedaan te doneren voor mijn reis. Ik wil hierbij graag iedereen bedanken die zondag een bijdrage heeft gedaan en zo helpt mijn droom waar te maken.
Een andere activiteit die me de afgelopen tijd ook bezighield was de modeshow. Ik heb 11 nationaliteiten bijeengebracht om hun mooiste outfit te presenteren. We hadden een prachtige Dominicaanse groep, MODESTO AQUINO, en mensen uit Marokko, Nicaragua, Ethiopië, Jemen, Nederland, Indonesië, Burundi, Congo, Kenia en Zuid-Afrika. We hebben een prachtige show gegeven waarbij iedereen met trots iets origineels en moois toonde.
Burundi werd vertegenwoordigd door mij en mijn zoon Akira. Iets waar ik heel trots op ben als moeder, om de Burundese cultuur te delen met de nieuwe generatie. Akira is geboren in Nederland en heeft een Nederlandse vader, en het was heel bijzonder om hem te zien in een traditionele outfit gemaakt van hout (INYAGITI). Dit werd zo gedragen door onze voorvaderen voordat moderne kleding beschikbaar was. Ik was gekleed in een mooi gewaad met traditionele prints, zoals een lokale vrouw in een dorp. We droegen beiden een Burundese vlag.
Wat kan ik nog meer zeggen? Een grote eer! De show eindigde met een kleurrijke dans waar alle landen letterlijk samensmolten tot ‘ one people’ . Lachen, plezier maken, daar gaat het allemaal om toch? Wij zijn met recht een ‘ Colourful Culture’ hier in Liendert.
Tot slot nog een speciaal bedankje aan al die mensen die ons geholpen hebben dit festival waar te maken. Zonder alle vrijwilligers, de bijdragen van de gemeente Amersfoort en de Rotary Club, was dit niet gelukt. Urakoze cane!
Bedankt dat je erbij was en hopelijk tot volgend jaar.
hivstigmafighter 