Het was zondagmiddag en ik liep met mijn dochter, Loris, naar het winkelcentrum Emiclear. Ik stopte om mijn buurvrouw, Janneke, te begroeten. Ze vroeg hoe het ging met Rio op de middelbare school. Het is allemaal nieuw voor hem! Mijn dochter zelf babbelde toen over hoe leuk het voor haar was om volgende week met haar stage te beginnen.
Terwijl we aan het praten waren, liep een mooie jonge vrouw op blote voeten voorbij. Ik keek naar elke beweging die ze maakte, denkend over mezelf toen ik een kind was in Afrika, en toen ik het grootste deel van de tijd blootsvoets liep. Ik kon haar niet laten gaan zonder haar een compliment te geven.
Mensen zoals haar zie je tegenwoordig weinig. We dragen altijd schoenen omdat de straten niet veilig zijn – je vindt hondenpoep, afval en gebroken flessen en ander glas. Ik hielder vroeger echt van om soms op blote voeten op pad te gaan. Zeker in Afrika waar er veel minder kans is om in een scherp voorwerp te trappen. Ik zei tegen haar: “Wauw, het is geweldig om je te zien lopen zonder schoenen. Ik vind het leuk. Ik heb het veel gedaan in Afrika, waar het normaal is om zo te lopen. Het is gezond om in direct contact te zijn met de grond”.
Ze zei dat ze Krista heette en vertelde me over hoe ze ervan droomde om naar Afrika te gaan, gewoon om de vibe te voelen. Ik was blij haar te ontmoeten, al was het maar voor een korte tijd. Mijn buurvrouw ging weer op weg en mijn dochter en ik liepen verder naar Emiclear
Een paar minuten later vond ik Krista weer, aan de koffie in een barretje. Ze haalde net een notitieboek uit haar tas. Ik vroeg: “Ben je een blogger?” Ze zei dat ze dat was, dus antwoordde ik: “Ik ook!” Ze vroeg: “Waar schrijf je over?” Ik antwoordde: “Mijn persoonlijke verhalen over HIV. Ik ben al 15 jaar HIV-positief”. Ze was erg verrast.
Ik droeg mijn U=U T-shirt en hoofddoek. En ik wist meteen dat dit het juiste moment was om de ‘ U=U message’ met haar te delen. Dus ik vertelde over mijn missie, mijn droom van een wereld zonder stigma en schaamte over hiv-positief zijn, en hoe belangrijk het is dat mensen hun status kennen door te testen. Ze was onder de indruk en zei: “Je bent echt geweldig Eliane, je maakt van je pijn je grootste geschenk.”
Ik blijf dit geschenk gebruiken om meer levens te redden. Door zo’n goede luisteraar te zijn maakte ze me erg gelukkig en ben ik erg onder de indruk van wat ze zelf op haar blog doet. Ze liet me beseffen dat iedereen op deze aarde een uniek geschenk heeft, en als we allemaal onze gave gebruiken kunnen we onze wereld een betere plek maken. Krista, jij bent de inspiratie voor velen, ga alsjeblieft door met je mooie werk! Ik dank God dat ik zo’n magische zuster heb mogen ontmoeten!
Tot snel! Vrede,
Eliane
hivstigmafighter 